Lucky Luciano, Asıl adı Charles Luciano, ABD’de 1930’ların başlarında yasadışı işlerle uğraşan örgütlü çetelerin en güçlü lideri (d. 11 Kasım 1896, Lercara Friddi, Sicilya – ö. 26 Ocak 1962, Capodicino Havalimanı, Napoli, İtalya).
Hapis döneminde (1936-45) ve İtalya’ya sürüldüğü 1946’dan sonra da etkisini sürdürmüştür. Ailesiyle birlikte 1906’da Sicilya’dan New York kentine göç etti. Henüz 10 yaşındayken gasp, hırsızlık ve soygunculuğa başladı. 1916’da eroin satmaktan 6 ay hapis yattı. Hapisten çıkınca Frank Costello, Meyer Lansky ve öteki genç gangsterlerle birlikte bir çete kurdu. Polise yakalanmama becerisinden ve zar oyununda gösterdiği başarıdan dolayı “Lucky” (Şanslı) lakabıyla anılmaya başladı. 1920’de Joe Masseria’nın çetesine katıldı. Onun sağ kolu durumuna gelerek içki kaçakçılığı, fuhuş, uyuşturucu madde satışı ve öteki yasadışı işleri yönetti. Ekim 1929’da dört kişi tarafından arabayla kaçırıldı; kıyasıya dövülerek bir buz bıçağıyla birçok yerinden bıçaklanctıktan ve boğazı bir kulağından ötekine kadar kesildikten sonra Staten Adasında bir kumsala bırakıldı. Ama ölümden kurtuldu ve kendisini kaçıranların adını hiçbir zaman söylemedi. Kısa bir süre sonra adını Charles Luciano olarak değiştirdi.
Masseria’nın rakibi Salvatore Maranzano’yla 1930-31 yıllarında giriştiği kanlı çete savaşı, işlerin bozulmasına yol açtığından özellikle genç gangsterler arasında giderek artan bir tepki uyandırdı. Bu durumdan yararlanmak isteyen Luciano, 15 Nisan 1931’de Masseria’yı Coney Island’daki bir lokantaya çağırarak kendisine bağlı dört adama (Vito Genovese, Albert Anastasia, Joe Adonis ve Bugsy Siegel) öldürttü. 10 Eylül’de de Meyer Lansky’nin tuttuğu dört kiralık katili kullanarak Maranzano’yu saf dışı etti. Bu arada öteki çetelerdeki genç gangsterlerle ilişkilerini özenle geliştirdi ve capo di tutti capi (patronların patronu) olarak benimsendi. Bu unvanı hiçbir zaman kullanmadı. 1934’e doğru öteki “aile”lerin liderleriyle birlikte, ülke düzeyinde bütün çeteleri içine alan bir “kartel” oluşturulmasına ön ayak oldu.
1935’te fuhuş ve haraç işleriyle ilgili olarak Luciano hakkında delil toplamaya başlayan New York savcısı Thomas E. Dewey 1936’da mahkeme önüne çıkarılmasını sağladı. Yargılanma sonunda suçlu bulunan Luciano, 30-50 yıl hapse mahkum olduysa da Clinton Hapishanesi’ndeki hücresinden örgütü yönetmeyi sürdürdü. 1942’de “Normandie” adlı lüks yolcu gemisinin New York limanında havaya uçurulmasından sonra, ABD Deniz Kuvvetleri istihbaratı rıhtımlardaki güvenliğin sağlamlaştırılması için Luciano’dan yardım istedi. O dönemde suç kartelinin, liman işçileri sendikasına kadar ulaşan bir gücü vardı. Luciano’nun verdiği emirlerle rıhtımdaki sabotajlar sona erdi. Bunun üzerine 1945’te şartlı serbest bırakıldı, 1946’da da İtalya’ya sürgüne gönderildi. Kısa bir süre Roma’da kaldıktan sonra Küba’ya geçti.
Orada bağlılıklarını bildirmeye ve haraç vermeye gelen gangster şeflerini kabul etti. Kamuoyunun ve ABD narkotik bürosunun baskısıyla Küba hükümetince sınırdışı edilince, İtalya’ya dönerek Napoli’ye yerleşti. ABD’ye yönelik uyuşturucu madde trafiği ile yabancıları kaçak olarak ABD’ye sokma işini oradan yönetmeye başladı. 1962’de bir
kalp krizi sonucunda öldü ve New York’taki St. John Katedrali Mezarlığı’na gömüldü.
