Ricercare, bir ya da birden çok temanın taklit yoluyla geliştirildiği çalgı için yazılmış kontrapuntal kompozisyon. 16. ve 17. yüzyıllarda yaygınlaşmış, ilk örnekleri 1507’de lavta için yazılmıştır.
Ricercare lavtanın teknik özelliklerine çok uygundu. Akorlu pasajları yürük dizisel pasajlarla ve dönüşümlü olarak seslendirilen tiz ve pes müzik cümleleriyle birleştiriyor, böylece çok sesli (polifonik) müziğin yapısını çağrıştırıyordu. 1523’te Marcantonio Cavazzoni, ardından da başkaları bu kez org için ricercare besteledi. Bunları viyol toplulukları için benzer kompozisyonlar izledi. Bu dönemde serbest solo üslubu yerini moteti andıran melodik taklide bıraktı.
Birçok temanın arka arkaya bağlandığı ve her birinin kendi motifini geliştirdiği ricercare’de kompozisyon bütünlüğü yoktu. Yapıtın bütünlüğü ancak ton ve ölçü birliği ile sağlanıyordu. Bu nedenle Andrea Gabrieli ve öteki Venedikli besteciler, daha sonra füg biçimini doğuracak olan tek temanın işlenmesine dayalı ricercare’ler yazdılar. Bu yapıtlarda tema, hem genişletilmiş (ritmik değerleri büyütülmüş) ve daraltılmış (ritmik değerleri küçültülmüş) biçimleriyle birlikte kullanılabiliyor, hem de siretto (temanın kendisi bitmeden başka partilerde taklitlerinin girmesi) olarak işlenebiliyordu.
belirli bir sese akort edilmiş bir keman ya da piyano telinin, yakınlarda bir yerde aynı sesin çalınmasıyla titreşmeye başlaması
Dönemin öbür çalgısal biçimleri olan canzona ile fantezi, özellikle melodik taklidin kullanılması bakımdan ricercare’ye benziyor ve bu adlar çoğu kez birbirinin yerine kullanılıyordu. İspanya’da ricercare tarzındaki kompozisyonlara tientos (sınamalar) deniyordu.
Visitor Rating: 6.5/10
Bu ismi daha önce duydunuz mu?: 5.5
Bu isimden etkilendiniz mi?: 7.5
İçerik sizi tatmin etti mi?: 6.5