Aramatyalı Yusuf, İncillere göre Hz. İsa’nın gizli bir müridi.(d. Arimatea, Samiriye, ü. İS y. 30, Batı Kilisesi’nde yortu günü 17 Mart, Doğu Kilisesi’nde yortu günü 31 Temmuz).
İsa’nın cesedini kendi mezarına gömdüğüne inanılır. Yüksek mevkilerde bulunan erdemli ve zengin bir kişidir. İsa’nın çarmıha gerilmesinden sonra bütün gece orada asılı kalmaması için, Pontius Pilatus’un izniyle cesedi alır. İsa’nın onurlu insanlara yaraşır bir cenaze töreniyle gömülmesini sağlamaya çalışarak, idam edilenler için cenaze törenine izin vermeyen Yahudi yasalarına karşı gelir.
Sonraki dönemlerde Yusuf’la ilgili pek çok öykü ortaya çıkmıştır. 2. yüzyılda yazılmış Petrus İncili adlı apokrif metinde Yusuf, İsa’nın ve Pilatus’un arkadaşı olarak gösterilir. Bir başka apokrif metin olan Nikodemos İncili’ne (ya da Pilatus’un İşleri, 4/5. yy) göre, İsa gömüldükten sonra Yusuf hapse atılır, ama göğe yükselen İsa tarafından kurtarılır; böylece İsa’nın Dirilişi’nin ilk tanığı olur. Robert de Barron’un manzum romansı Joseph d’Arimathie’de (y. 1200; Arimatealı Yusuf), İsa’nın Son Akşam Yemeği’nde kullandığı Kutsal Kâse’nin Yusuf’a emanet edildiği anlatılır. Yapıta 13. yüzyıl ortalarında eklenen bir bölümde Yusuf’un, Havari Aziz Filipus’un İngiltere’ ye gönderdiği 12 misyonerin başında Somersettaki Glastonbury’ye gittiği belirtilir.
18 kez dünya rekoru kıran Çek Lokomotifi
