Artur Lundkvist, İsveçli şair, romancı ve edebiyat eleştirmeni (d. 3 Mart 1906, Oderjlunga -. ö. 11 Aralık 1991, Stockholm, İsveç).
Şiirde vitalizmin önde gelen temsilcilerindendi. 1930’larda Fem Unga adlı gruba katıldı.Yaşamı olumlaması ve insanın güdü ve tutkularını yüceltmesi, D.H. Lawrence’ ın benimsediği türden bir cinsel mistisizme dönüştü. Bu yaklaşımla yazdığı şiirlerini Glöd (1928; Korlar), Svart stad (1930; Kara Kent) ve Flodema flyter mot havet (1934; Irmaklar Denize Akar) adlı kitaplarında topladı. II Dünya Savaşı sırasında yazdığı yapıtlarında kötümser bir bakış ve dayanışmaya duyulan özlem egemendir. Korsvög (1942; Dönüm Noktası) ve sonraki yapıtlarında, ilk şiirlerinde rastlanan gerçek üstücü imgelerin eski keskinliğini yitirdiği görülür. Öteki yapıtları arasında, şiir ve düzyazıyı kaynaştıran Det talande trödet (1960; Konuşan Ağaç) ve Flykten och överlevandet (1977; Kaçış ve Ayakta Kalma) ile gezi kitapları Vallmor fran Tasckent (1952; Taşkent’in Gelincikleri) ve Sa lever kuba (1965; İşte Küba’da Yaşam) yer alır.
Lundkvist, eleştiri, deneme ve çevirileriyle birçok yabancı yazarın İsveç’te tanınmasında önemli bir rol oynamıştır. Bu yazarlar arasında, 1934-35’te Gunnar Ekelöfle (d. 1907) birlikte kurup yönettiği Karavan adlı edebiyat dergisinde yapıtları yayımlanan T. S. Eliot, D. H. Lawrence ve William Faulkner sayılabilir. 1968’de İsveç Akademisi’ne kabul edilen Lundkvist, 1958’de Lenin Ödülü’nü, 1961’de Küçük Nobel Ödülü’nü, 1963’t” ise Dokuzlar Ödülü’nü almıştır. 1983’te İsveç Akademisi’nin jürisinde yer almış, Nobel Edebiyat Ödülü’nün William Golding’e değil, Claude Simon’a verilmesi gerektiğini ileri sürerek tartışmalara yol açmıştır.
Bir ya da birden çok temanın taklit yoluyla geliştirildiği çalgı için yazılmış kontrapuntal kompozisyon
