Arturo Martini, iki Dünya savaşı arasındaki dönemde, çok çeşitli üslup ve malzemeler kullandığı figüratif çalışmalarıyla tanınmış, İtalyan heykelci (d. 11 Ağustos. 1889, Jreviso – ö. 22 t-4art 1947, Milano, İtalya).
Kuyumculuk ve seramik eğitimi gördükten sonra bir süre seramikçi olarak çalıştı. 1905’te heykel yapmaya başladı. Treviso, Venedik ve Münih’teki atölyelerde çıplak üzerine çalıştı. Yapıtlarını ilk kez 1912’de Paris’te sergiledi. 1931’deki Roma Quadrenali’nde heykel dalında Büyük Ödül’ü kazandı.
Yapıtları, pişmiş topraktan (terra-cotta) yapılmış zarif heykelciklerden (“Ayışığı”, 1932) taştan dramatik figürlere (“Susuzluk”, 1934) kadar büyük çeşitlilik gösterir. Martini, özellikle bedenin eylem sırasındaki gerilimini ve hareketi yansıtmada ustalaşmıştır; “Sualtında Yüzen Kız” (1941) buna örnektir. “Toplu Adalet” (1937) adlı yüksek kabartması ise sanatının doruğunu temsil eder. Martini, sanat yaşamı üzerine La scultura, lingua marta (1945; Heykel: Ölü Bir Dil) adlı bir de kitap yayımlamıştır
Royal Academy’nin kurucusu ve ilk başkanı olan, Sir ünvanlı 18. yüzyıl İngiliz ressamı
