Benedetto Marcello, İtalyan besteci ve yazar. Özellikle iki yapıtıyla tanınır. Bunlardan biri mizahi bir kitapçık olan Il teatro alla moda (1720; Modaya Uygun Tiyatro), diğeri de G. Giustiniani’ nin İtalyanca açıklamasını yaptığı ilk 50 mezmurun sesler ve çalgılar için yazılmış bir bestesi olan Estro poeticoarmonico’dur (1724-26; Şiirsel-uyumsal Esin). Il teatro alla moda, Marcello’nun zamanındaki müzikli oyunun içinde bulunduğu durumu ele alan eğlendirici bir kitapçıktır ve Operanın ilk dönem tarihine ilişkin önemli bir belgedir ve sık sık yeni baskıları yapılmıştır( d. 24 Temmuz 1686, Venedik – ö. 24 Temmuz 1739, Brescia, Venedik Cumhuriyeti).
Babasının hukuk öğrenimi yapmasını istemesine karşın Marcello müziğe yöneldi. 1711’de Venedik Kırklar Konseyi’nin üyesi oldu. 1730’da vali olarak Pola’ya (Istria) gitti. Sekiz yıl sonra görevinden çekildi ve papalık mabeyincisi olarak Brescia’ya yerleşti. Besteleri arasında operalar, oratoryolar, kantatlar, konçertolar ve sonatlar vardır. Şairlik yanı da olan Marcello, John Dryden’ın Timotheus’unu kendi kantatlarından birinin librettosu olarak çevirdi ve G. Ruggeri’nin Arato in Sparta (1709; Aratos Sparta’da) operasının librettosunu yazdı.
Uzun süre Benedetto’nun olduğu sanılan obua ve yaylı çalgılar için ünlü Re Minör Konçerto’yu, kardeşi Alessandro’nun (y. 1684-1750) yazdığı anlaşılmıştır.
Mangal maşasına benzeyen demirden bir maşanın iki ucuna pirinçten ziller eklenerek çalınan vurmalı çalgı
