Conrad Marca-Relli, II Dünya Savaşı sonrasında ABD’ de gelişen soyut dışavurumculuk akımı içinde yer alan ressam (d. 5 Haziran 1913, Boston, ABD, ö. 29 Ağustos 2000, Parma, İtalya)
Kolajı gerek ölçü gerekse karmaşıklık bakımından büyük boyutlu resimlerle karşılaştırılabilecek bir düzeye yükseltmiş, 1960’lardaki yeni-dadacılığın “birleştirilmiş resimler”ine giden yolu açmıştır.
Bir gazetecinin oğlu olarak çocukluğu Boston’da ve Avrupa’nın çeşitli kentlerinde geçti. İtalya’da resim dersleri aldı. On sekiz yaşındayken New York kentinde kendi atölyesini açtı (1931).
Sanat yaşamının ilk yıllarında gerçek üstücülerin düşsel imgelerinden etkilendi. 1953’te boyasız kaldığı bir gün, basit bir çözüm olarak kolajı denedi. Bu teknik hem impasto’nun (kalın boya hamuru) benzeri yoğun bir doku veriyor, hem de onun tersine, kompozisyonda net ve açık bir tanımlamaya olanak sağlıyordu. Aynı yıl soyut dışa vurumculuğun önde gelen temsilcilerinden Jackson Pollock ve Willem de Kooning ile tanıştı. Bu ressamların sezgisel boyama yöntemlerinden etkilenerek kendine özgü bir doğaçlama uygulamaya başladı. Tuval parçalarını gelişigüzel kesip birleştiriyor, tuvali aleve tutarak bir bölümünü yakıyor ya da parçalan birbirine yapıştırdığı siyah renkli tutkalın biçimler arasından sızmasını sağlıyordu.
Hayvan resimlerine getirdiği yoğun mistisizmle tanınan, Der Blaue Reiter grubunun kurucularından Alman ressam1960’ların başında yaptığı yumuşak, ama parlak renkleriyle dikkati çeken “Karatahta” (1961, Seattle Sanat Müzesi, Washington) gibi çalışmalarında yeni bir uyum ve dinginlik göze çarpıyordu. Kompozisyonlarının yeni biçimsel katılığını tamamlamak için tuvalden daha sert bir malzeme arayan Marca-Relli, boyalı vinileks ve kesilmiş alüminyum parçalan kullandı. Bu deneyler onu bir süre metal kabartmalara ve sonunda serbest alüminyum heykele yöneltti. Ama 1966’da, yalın kaligrafik imgelerden oluşan boyalı tuval kolajlara geri döndü.
