François Maynard, François de Malherbe’in önde gelen izleyicileri arasında yer almış ve onun gibi Fransızcanın yalınlaştırılması için çaba göstermiş şair (d. 1582/83, Toulouse – ö. 28 Aralık 1646, Fransa).
1605’te Marguerite de Valois’nın yanında çalışmaya başladı ve o dönemde pastoral şiirler yazdı. 1619’da yayımlanan Philandre adlı şiiri bu dönemin ürünüdür. Maynard, bir süre sonra Malherbe’in şiir kuramı konusundaki görüşlerinden etkilendi ve onun standart bir dilbilgisinin gerekliliği, edebiyatta kişisel duyguların kaldırılması ve konuya nesnel bir biçimde yaklaşılması yolundaki düşüncelerini yaymaya çalıştı.
1611-28 arasında Aurillac’daki sulh ve ceza davalarına bakan mahkemede görev aldı. Kardinal Richelieu’n,ün gözüne girmeyi başaramayınca taşraya giderek uzun yıllar orada yaşadı. 1634’te Academie Française’e kabul edildi. Richelieu’nün ölümünden sonra Paris’e döndüyse de edebiyat dünyasındaki yeniliklere ayak uyduramayınca yeniden taşraya çekildi.
Felsefi konulara olan ilgisi nedeniyle Feylesof olarak anılan şair ve yazar
Maynard’ın yapıtlarına yalın ve açık bir dil, güçlü bir üslup ve kusursuz bir biçim egemendir. Bununla birlikte Maynard şair olarak, Malherbe’in ardıllarından Honorat de Racan’ın ustalığına ulaşamamıştır. Sık sık şair François Menard’la (1589-1631) karıştırılmış ve G. Garrison’un 1885’te üç cilt olarak yayımladığı Maynard derlemesinde yanlışlık sonucu François Menard’ın şiirleri de yer almıştır.
1770’de denizde boylam belirlemeyi kolaylaştıran Ay tabloları hazırlayan Alman astronom
