Gerhard Marcks, Ernst Barlach ve Wilhelm Lehmbruck ile birlikte heykel sanatının 20. yüzyılın ilk çeyreğinde Almanya’da yeniden canlandırılmasında önemli rol oynayan figüratif heykelci (d. 18 Şubat 1889, Berlin – ö. 13 Kasım 1981, Köln, Almanya).
1918’de Richard Scheibe’nin atölyesinde öğrenim gördükten sonra Bertin Uygulamalı Sanatlar Okulu’nda öğretmenliğe başladı. 1920-25 arasında Weimar’daki Bauhaus‘ da, daha sonra Halle Uygulamalı Sanatlar Okulu’nda ders verdi. 1933’te Naziler tarafından görevinden uzaklaştırılıncaya değin bu görevde kaldı. 1937’de yapıtlarının sergilenmesi yasaklandı. Savaştan sonra Hamburg’da ders verdi (1946-50). 1950’lerde ABD’ye ve Afrika’ya geziler yaptı. Köln ve Hamburg’da savaş anıtları gerçekleştirdi. Magdeburg’daki manastır kilisesinin tunç kapılarını yaptı (1977).
Marcks’ın üslubu yalın, betimsel ve bir ölçüye kadar da dışa vurumcudur. “Anne ve Kızı” (1940) adlı heykelinde sıcak bir duygusallık göze çarpar. Ayrıca havyan heykelleriyle de ünlü olan Marcks, bu yapıtlarında August Gaul’dan etkilenmiştir.
