Gertrud Elisabeth Mara, Büyük teknik becerisi ile ünlenmiş, Goethe’nin iki şiirine konu olmuş, Alman soprano (d. 23 Şubat 1749, Kassel, Hessen-Kassel Kontluğu – ö. 20 Ocak 1833, Tallinn, Estonya).
Olağanüstü yetenekli bir çocuktu. Viyana ve Londra’da keman yapımcısı olan babasının eşliğinde keman resitalleri verdi; 10 yaşındayken Londra’da kraliçenin önünde çaldı. Saraydaki konserini izleyenlerden birinin önerisiyle önce Londra’da Pietro Paradisi’den, sonra Leipzig’de Johann Adam Hiller’den şan dersleri aldı. Leipzig’ de kendisini dinleyen Berlin Operası’mn yöneticisi tarafından Berlin’e davet edildi. Prusya kralı II. Friedrich’in Alman şarkıcılardan hoşlanmamasına karşın 1771’de saray operasına alındı. 1774’te viyolonselci Johann Baptist Mara ile evlendi. Despot kralın sarayından kurtulmak amacıyla kocasıyla birlikte ülkeden çıkma izni istedi; 1779′ da istediği izin verildi.
Mara 1780’de Paris’te ve Viyana’da, 1786’da da Londra’da izleyici karşısına çıktı. Ertesi yıl Londra’da George Frideric Handel’in Giulio Cesare’sindeki Cleopatra rolünde olağanüstü başarı kazandı. Kocasından ayrılarak 1788’de Venedik ve Torino’da söyledi. 1790’da Covent Garden’da Sebastiano Nasolini’nin Andromaca’sındaki unutulmaz yorumunun ardından 10 yıl Londra’da kaldı. 1803’te yerleştiği Moskova’da oldukça büyük mülk edindiyse de 1812 yangınında varım yoğunu yitirdi. Son yıllarım müzik dersleri verdiği Revel’de geçirdi.
belirli bir sese akort edilmiş bir keman ya da piyano telinin, yakınlarda bir yerde aynı sesin çalınmasıyla titreşmeye başlaması