Giovanni Battista Martini, öğretmen olarak uluslararası düzeyde ün kazanmış, İtalyan besteci ve müzik kuramcısı (d, 24 Nisan 1706, Bologna – ö. 4 Ekim 1784, Bologna, Papalık Devletleri).
Babasından keman, Luc’ Antonio Predieri’den klavsen, şan ve org, Antonio Riccieri’den de kontrpuan dersleri aldı. 1722’de papazlığa atanarak Bologna’daki San Francesco Kilisesi’nin müzik yönetmeni (maestro di cappello) oldu. Açtığı müzik okuluyla büyük ün kazandı; Bologna’da öğrencisi olan müzikçiler arasında Sarti, J.C. Bach, Mozart, Gluck, Jommelli ve Gretry de vardı.
Martini aynı zamanda, müzik yapıtlarından oluşan geniş bir koleksiyon derlemişti. Kitaplığı, ölümünden sonra Viyana’daki İmparatorluk Kütüphanesi (bugün Ulusal Kütüphane) ile Bologna kentine verildi. Hem dinsel, hem dindışı müzikte verimli bir besteci olan Martini’nin yapıtları arasında Litaniae (1734; Yakarış Duası), 12 Sonate d’intavolatura (1742; 12 Giriş Sonatı), 6 Sonate d’intavolatura per l’organo ed il cembalo (1747; Org ve Klavsen için 6 Giriş Sonatı), Duetti da Camera (1763; Oda Müziği ikilileri), missalar ve oratoryolar vardır. En önemli kitapları ise yarım kalan Storia della musica (1757-81; Müzik Tarihi) ile Saggio di contrappunto’dur (1774-75; Kontrpuanda Ustalık).
Romantizmin müzik alanındaki en seçkin isimlerinden biri olan,Bach’ı yeniden hayata döndüren kişi olarak tanınan besteci, piyanist, orkestra şefi ve öğretmen
