Jules Hardouin-Mansart, XIV. Louis’nin hizmetinde çalışan ve Versailles Sarayı’nı tamamlayan Fransız mimar ve kent plancısı (d. y. 16 Nisan 1646, Paris -ö. 11 Mayıs 1708, Mary-le-Roi, Fransa).
1668’de, büyük eniştesi olan ünlü mimar François Mansart‘ın ‘soyadını aldı, 1674’te XIV.Louis’nin gözdesi Madame de Montespan için Clagny Şatosunu yeniden yapmakla görevlendirildiğinde, mesleğinde parlak bir konuma yükselmişti. İlk başarılı yapıtları arasında sonradan kendi mülkiyetine geçen Lorges Malikanesi (sonra Conti Malikanesi) ve birkaç özel ev vardı.
1675’te kralın resmi mimarı olan Mansart 1678’de Versailles Sarayı’nın genişletilmesiyle uğraşmaya başladı. Bu işte yanında çalışanların birçoğu daha sonra önde gelen mimarlar oldular. Mimar Louis-Le Vau’nun planlarından yola çıkan Mansart, yeni Aynalı Salon’u, limonluğu, saray bahçesındeki iki küçük pavyondan biri olan Büyük Trianon ile kuzey ve güney kanatlarını inşa etti. Öldüğü sırada şapeli yapmaktaydı. Andre Le Notre’un düzenlediği görkemli bahçeleriyle Versailles Sarayı Fransız baroğunun uyumlu bir ifadesi ve başka Avrupa saraylarında taklit edilen bir örnek oldu.
Yaşamının büyük bir bölümünü bu önemli proje üzerinde çalışarak geçirmesine karşın Mansart birçok kamu yapısı, kilise ve konut da yaptı. Paris’teki Saint-Louis-des-Invalides Kilisesi’nin kubbesi (1680-91) onun klasikçi ve barok tasarım anlayışlarını birleştirmedeki ustalığını en iyi biçimde ortaya koyan yapıtıdır. Paris’teki Vendôme ve Victoires meydanları da kent planlaması alanındaki başarılı çalışmalarıdır.
“Ertuğrul’un Galata’dan Uğurlanması” adlı resimle ünlenen, ünlü İtalyan Oryantalist ressam
