Maratha Konfederasyonu, 18. yüzyılda, Batı Hindistan’da Şivaci tarafından kurulmuş olan Maharashtra Krallığı’nın, Babürlülerin saldırılan sonucunda yıkılmasından sonra oluşturulan ittifak.
Hint-Türk imparatoru Evrengzib’in ölümünden (1707) sonra, Şivaci’nin torunu Şahu, Maratha iktidarını yeniden kurarak babadan oğula geçen pişva’lık makamını Brahman Bhat ailesine bıraktı. Ayrıca pişva’ların yönettiği ordularla kuteye seferler düzenlemeye başladı. Şahu’nun hükümdarlığının son yıllarında giderek güçlenen pişva’lar, onun ölümünden (1749) sonra yönetimi fiilen ele geçirdiler. Bu dönemde Sindhia, Holkar, Bhonsle ve Gaekvar gibi önde gelen Maratha aileleri Kuzey ve Orta Hindistan’da yeni topraklar ele geçirerek bağımsız bir güç haline geldiler.
Pişva’ların fiili egemenliği, Panipat’ın Afganlılar karşısında uğradığı büyük yenilgi (1761) ve genç pişva I. Madhav Rao’nun ölümü (1772) ile sona erdi. Maratha Devleti bu tarihten sonra, sembolik olarak Puna’da oturan pişva’ya batlı beş şefin yönettiği bir konfederasyon haline geldi. Maratha Konfederasyonu ‘nu oluşturan devletler zaman z.aman dış saldırılara karşı birleştilerse de genelde birbirlerine karşı yoğun bir mücadeleye giriştiler. 1802’de Holkarlara yenik düşen Pişva II. Baci Rao, İngilizlere sığınarak Puna’da İngiliz kuvvetlerinin bulundurulmasını ve dış ilişkilerde İngilizlere danışmayı öngören Bassein Antlaşması’nı imzaladı. Bu olayı izleyen savaşta Marathaların İngilizler karşısında yenilgiye uğramalarıyla konfederasyon yıkıldı (1818).
16. yüzyılın son çeyreği ile 17. yüzyılda egemen olmuş, bugünkü Lübnan’ın temellerini atan Dürzi Hanedanı.
