Marburg okulu, 19. yüzyılın sonları ve 20.yüzyılın başlarında Almanya’da gelişen Yeni-Kantçılık akımının en önemli kolu. Bilgi kuramına ağırlık veren kara Avrupa’sı felsefesinde etkili olmuştur.
Kant’ın görüşleri, özellikle Alman idealizminin etkisinjn azalmasına koşut olarak yoğun biçimde yeniden ele alındı. Sosyalist düşünür Friedrich Albert Lange’nin öğrencisi Hermann Cohen’in Marburg Üniversitesi’nde felsefe profesörü olmasıyla (1876) bu üniversite yeni akımın merkezi durumuna geldi. Cohen’in Kants Theorie der Erfahrung (1871; Kant’ın Deney Kuramı) ve Kants Begründung der Ethik (1877; Kant’ın Etiği Temellendirişi) adlı iki geniş araştırması “yöntemsel eleştirellik” kavramına dayanıyordu. Buna göre felsefede, Kant’ın açtığı yolda öncelikle yöntem konularına önem vermek ve bilimlerin ulaştığı noktayı dikkate almak gerekiyordu. Bilgide önemli olan, bilinen şeyin bilme işlemleri açısından açıklık kazanması, bilginin, kendi kendisini ve aldığı biçimleri bilinçlendirerek ilerlemesiydi.
Cohen’in sonraki yıllarda dine yönelmesine karşın, Marburg okulu sıkı bir deneycilik ve yer yer Kant’ın görüşlerinin ötesinde bir “bilimsellik” anlayışı yarattı. Özellikle Kant’ın önem verdiği “kendinde şey” kavramının reddedilişi ve felsefenin bilimdeki gelişmeleri yakından izlemesi gerektiği düşüncesi, okulu niteleyen bakış açısını oluşturdu.
Marburg okulunun Cohen’den sonraki en önemli temsilcisi Paul Natorp, sonradan mantıksal olguculukla ve Viyana Çevresiyle yakın ilişki kurdu. Bu gelişme yolu, başlangıçtan beri vurgulanan bilgi ağırlıklı felsefe anlayışının mantık ağırlıklı duruma gelmesiyle sonuçlandı.
Marburg okulu, Ernst Cassirer ve Nicolai Hartmann gibi sonradan kendi bağımsız görüşlerine yönelen düşünürler de yetiştirdi. Kant araştırmalarını yürüten yaşamöyküsü yazan Karl Vorlaender de okulun üyelen arasındadır.
Okul I. Dünya Savaşı sonrasında canlılığını yitirdi; Hitler’in iktidara gelişiyle de üyelerinin çoğunun Yahudi asıllı oluşu yüzünden tamamen dağıldı.
Hermeneutike de denilen, felsefede, yorum ve açıklamanın yöntembilim ilkelerini inceleyen sistemin genel adı.
