Marsilio, (Padovalı), Modern anlamdaki devlet kavramını önemli ölçüde etkileyen ve siyaset kuramı üzerine ortaçağın en özgün görüşlerini içeren Def ensor pacis’in (Barışın Savunucusu) yazarı, İtalyan siyaset kuramcısı ve düşünür (d. y. 1280, Padova, İtalya Krallığı – ö. y. 1343, Münih)
Marsilio’yu Protestan Reform hareketinin öncüsü ya da kendi çıkarlarını üstün tutan devlet anlayışının ve modern demokrasinin mimarı sayanlar da vardır.
Paris Üniversitesi’nde kısa süre profesörlük ve rektörlük yaptıktan (y. 1312-14) sonra İtalya’da imparatorluk yanlısı ve papalık karşıtı Ghibellinoların siyasal danışmanı oldu. Papalığın politikasını sert bir biçimde eleştirdiği Defensor pacis’i 1320-24 arasında Paris’te yazdı. Kitabın yazarı olduğu ortaya çıkınca (1326) Bavyera kralı IV. Louis’nin Nürnberg’deki sarayına sığındı. 1327’de İtalya’da heretiklikle suçlandı. İtalya seferi sırasında Louis’ye eşlik etti (1327-28). Papa XXII. Johannes’in heretiklikle suçlandığı, V. Nicolaus’un karşı papa ilan edildiği ve Louis’nin evlilikleri feshetme yetkisiyle imparatorluk tahtına çıkarıldığı (Roma, 1328) kararlara katıldı. Ömrünün sonuna değin Louis’nin Münih’teki sarayında kaldı.
Marsilio, siyaset kuramı üzerine bir inceleme olduğu kadar siyasal bir polemik de sayılabilecek Defensor pacis’te Aristoteles’in düşüncelerinden esinlenerek dindışı bir devlet kavramı geliştirdi. Devlet bütünlüğünün kilise hiyerarşisinin gücü sınırlanarak korunabileceğini öne süren düşünüre göre, devletin başlıca görevi güvenliğin ve düzenin korunmasıdır. Siyasal iktidarın ve hukukun kaynağı halktır; halkın haklan arasında, yöneticilerini seçme hakkı da vardır. Kilisenin ahlak ve öğreti konularındaki üstün yetkisinin tüm inananları temsil eden bir genel konsile aktarılması gerekir.
MÖ 95 – MÖ 55 yılları arasında yaşamış, Evrenin Yapısı adlı uzun şiiri ile tanınan Latin şair ve filozof
