Maytap, göz kamaştırıcı ışık vererek yanan fişek. Çoğunlukla demiryolları ile karayollarında ve askeri uygulamalarda işaret ya da aydınlatma aracı olarak kullanılır. Renkli yanıcı bileşenlerden hazırlanarak kağıt kartuşların içine yerleştirilen maytapların böylece daha uzun ve düzenli yanması sağlanır.
Günümüzde kullanılan maytaplar 19. yüzyılın başlarında, renkli ışık salan yanıcı bileşiklerin hazırlanabilmesini olanaklı kılan potasyum kloratın elde edilmesiyle ortaya çıktı. Bundan önce, ancak mavimsı beyaz renk vererek yanan kükürt, güherçile ve sarı zırnık karışımları kullanılıyordu. Denizde haberleşme ve aydınlatma amacıyla da, o dönemde adlandırıldığı biçimiyle bu “mavi ışık”tan yararlanılıyordu. Bunlara, güherçilenin Bengal’den getiriliyor olması nedeniyle, Bengal ışığı da deniyordu.
Uzaktan kolayca fark edilebilen renkli ışığın geliştirilmesi, denizcilikte maytaptan daha yaygın biçimde yararlanılmasına yol açtı. 19. yüzyılın ortalarından başlayarak pek çok özyanmalı bileşik ve aygıt patenti alındı. Bu yanıcı fişekler çoğunlukla ağaç bir çubuğun ucuna yerleştirilerek piyasaya sürülüyordu.
Maytaplardaki ışığın şiddeti, bileşime eklenen magnezyum ya da magnezyum alaşımlarından kaynaklanır. Maytaplar günümüzde ışıklı gösteri ve eğlencelerin yanı sıra gemilerin kurtarma sandallarında ve yolda kalan araçların güvenlik amacıyla işaretlen_mesinde de kullanılır.
Büyüme Halkası olarak da bilinen, odunsu bir bitkinin gövdesinin enine kesitinde iç içe geçmiş halkalar halinde görülen odun katmanlarına verilen ad
