Ottorino Respighi

Ottorino Respighi, İtalyan besteci, Rus orkestrasının çizgilerini ve Richard Strauss’un armoni tekniklerinde bulunan bazı gerilim öğelerini İtalyan müziğine sokmuştur (d. 9 Temmuz 1879, Bologna ö. 18 Nisan 1936, Roma, İtalya).

Bologna Lisesi’nde öğrenim gördü. Daha sonra Petersburg’da Rimski-Korsakov’dan ders aldı. Orada Opera Orkestrası’nın baş viyolacısı oldu, ayrıca orkestrayı ustalıkla kullanmayı öğrenerek orkestra kompozisyonlarına ilgi duymaya başladı.

Respighi’nin bir piyano konçertosu 1902’de Bologna’da çalındı. Aynı yıl orkestra için bir zottürno’su Metropolitan Operasvndaki bir konserde seslendirildi. Re Enzo (Kral Enzo) adlı komik operası ve Semirama operasıyla ününü artırmasının ardından, 1913’te Roma’daki Santa Cecilia Akademisinde kompozisyon profesörlüğüne atandı. 1924’te konservatuvar yöneticiliğine getirildi, ama 1926’da bu görevinden istifa etti.

Psikolojide, kavramlar ve algılar yardımıyla nesneler arasındaki ilişkiyi kavrayan zihinsel işlev

 

Respighi Roma’nın yaz ortamını betimleyen şair D’Annunzio’nun düş gücünü ve inceliğini ünlü süitlerinde, özellikle de I pini di Roma (Roma Çamları) ile Le fontane di Roma’da (Roma Çeşmeleri) yansıtmaya çalıştı. Öbür süitleri arasında Vetrate di chiesa (1927; Kilise Pencereleri), Gli ucelli (1927; Kuşlar), Feste Romane (1929; Roma Şenligi) ve oda orkestrası için Trittico Botticelliano (1927; Botticelli Triptiği) sayılabilir.

Ayrıca eski Italyan müziğine de ilgi duyan Respighi bu müziğin lavta parçaları için yazılan örneklerini orkestra için Antiche danze e ariae (1928; Antik Danslar ve Aryalar) adıyla iki dizi halinde düzenledi. Rossini’nin parçalarından düzenlediği ve Londra’da 1919’da Diaghilev’in Rus Balesince sahnelenen La boutigue fantasgue (Tuhaf Oyuncak Dükkânı) en tanınmış partisyonlarından biriydi. Rossini’nin piyano parçalarından düzenlediği Rossiniana da (1925) bale oldu.

Respighi opera bestecisi olarak ülkesi dışında pek tanınmadı. En tanınmış sahne yapıtları, Milano’da 1923’te sahnelenen Belfagor komik operası ile Roma’da 1934’te sahnelenen La fiamma (Alev) idi. Öbür operaları arasında bir gizem oyunu olan Maria Egiziaca (1932; Mısırlı Meryem) ve ölümünden sonra karısı Elsa’nin tamamladıgı Lucrezia (1937) sayılabilir.

 

Total
0
Shares
1 comment
  1. Visitor Rating: 3.625/10
    Bu ismi daha önce duydunuz mu?: 4
    Eserlerini beğendiniz mi?: 2.5
    Bu isimden etkilendiniz mi?: 2.5
    İçerik sizi tatmin etti mi?: 5.5

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Previous Article

Saim Niyazi Resnelioğlu

Next Article

James Reston

Related Posts