Patrice de Mac-Mahon, (Marie-Edme-Patrice-Maurice), Magenta Dükü, Fransa mareşali ve Üçüncü Cumhuriyet’in ikinci cumhurbaşkanı (d. 13 Temmuz 1808. Sully – ö. 17 Ekim 1893. Loiret. Fransa).
Cumhurbaşkanlığı sırasında 1875’te kabul edilen bir dizi temel yasayla Üçüncü Cumhuriyet’in yönetim yapısı biçimlenmiş, yürütme ve yasama organları arasındaki ilişkileri düzenleyen kurallar belirlenmiştir.
Stuartlar döneminde Fransa’ya kaçmış olan İrlandalı bir aileden geliyordu. Askerlik yaşamına 1827’de Cezayir’de başladı. Konstantin’in bombalanması ( 1837) ve Kırım Savaşı (1853-56) sırasında kendini gösterdi. 1859’daki İtalya seferinde meslek yaşamının en parlak günlerini yaşadı. Magenta ‘da elde ettiği zaferin ardından Magenta dükü yapılarak ödüllendirildi. 1864’te Cezayir genel valiliğine atandı. Fransız Alman Savaşı’nda (1870-71) Alsace’taki 1. Kolordu’ya komuta ettiği sırada, Wörth Çarpışması’nda yaralanarak yenilgiye uğradı. Sedan’da kısa süre tedavi gördükten sonra, Mayıs 1871 ‘de Paris Komünü ayaklanmasını bastıran Versailles Ordusu’nun komutanlığına getirildi.
Mac-Mahon, Adolphe Thiers’in 24 Mayıs 1873’te cumhurbaşkanlığından istifa etmesi üzerine, sağcı güçlerin desteğiyle aynı gün cumhurbaşkanlığına seçildi. 20 Kasım 1873’te ise Ulusal Meclis, cumhurbaşkanlarının görev süresini yedi yıla çıkaran bir yasayı kabul etti. Sürekli göz önünde bulunmaktan hoşlanmayan ve dönemin karmaşık siyasal sorunlarını yeterince kavramamış bir kişi olan Mac-Mahon, cumhurbaşkanlığını isteksizce üstlendi.
Mac-Mahon’un cumhurbaşkanlığı sırasında, Ulusal Meclis’in 1875’te kabul ettiği bir dizi temel yasayla Fransa’nın yeni yönetim yapısı belirlendi. Ulusal Meclis kendini feshetti ve cumhuriyetçiler 1876 seçimleri sonucunda yeni oluşturulan Temsilciler Meclisi’nde büyük bir çoğunluğa ulaştı. İlk bunalım Aralık 1876’da, meclisin MacMahon’u hükümeti kurma görevini ılımlı cumhuriyetçi Jules Simon’a vermeye zorlamasıyla ortaya çıktı. Tutucuların çoğunlukta olduğu Senato, daha önce bazı sağcı devlet memurlarını görevlerinden uzaklaştırdığı gerekçesiyle Simon’un başbakanlığını onaylamadı ve Mac-Mahon 16 Mayıs 1877’de Simon’a bir mektup yollayarak görevden alındığını bildirdi. Başbakan Simon’un istifası üzerine 16 Mayıs (le seize mai) Bunalımı olarak bilinen yeni bir anayasa bunalımı başladı. Hükümeti kurma görevini tutucu Albert de Broglie’ye veren Mac-Mahon 25 Haziran 1877’de de Temsilciler Meclisi’ni dağıtma konusunda Senatonun onayını aldı. Bu olay hükümeti cumhurbaşkanının mı, yoksa parlamentonun mu denetleyeceği konusunda yoğun tartışmalara yol açtı.
Yeni yapılan seçimler sonucunda Temsilciler Meclisi’nde bir kez daha çoğunluğu kazanan cumhuriyetçiler güvensizlik oyu vererek Broglie hükümetini düşürdüler. Broglie’nin yerine hükümeti kuran Rochebouet hükümeti de güvenoyu alamadı. Mac-Mahon bunun üzerine 13 Aralık 1877’de tutucu cumhuriyetçi Jules Dufaure’ un başkanlığında çoğunluğu cumhuriyetçilerden oluşan bir hükümetin kurulmasını onaylamak zorunda kaldı. 5 Ocak 1879’da cumhuriyetçilerin Senato ‘da da çoğunluğu kazanmaları üzerine. 28 Ocak ‘ta görevinden istifa etti. Mac-Mahon’un cumhurbaşkanlığı sırasında ortaya çıkan anayasa bunalımının cumhurbaşkanları karşısında parlamentoyu güçlendirecek biçimde çözülmesiyle Üçüncü Cumhuriyet döneminde cumhurbaşkanlığı büyük ölçüde onursal bir makam durumuna geldi.
Güney Kore’nin ilk cumhurbaşkanı
