Salvador Edward Luria, Bakteriyofajlar üzerine araştırmaları nedeniyle 1969 Nobel Fizyoloji ya da Tıp Ödülü’nü Max Delbrück ve Alfred Day Hershey ile paylaşmış, İtalyan asıllı ABD’li mikrobiyolog (d. 13 Ağustos 1912, Torino, Italya – ö. 6 Şubat 1991, Lexington, Massachusetts, ABD).
Paris’te Pasteur Enstitüsü’nde faj araştırmaları tekniğini öğrendikten sonra 1940’ta ABD’ye gitti. Kısa bir süre sonra Delbrück ile tanıştı. Onun aracılığıyla virüslerin kendi kendini eşlemesine ilişkin sorunları araştıran Amerikan Faj Grubu’na katıldı. Bu kuruluşta çalışmalarını sürdürürken 1942’de faj cisimciklerinin elektron mikrografını elde etmeyi başardı. Bu mikrograf daha önceki çalışmalarda tanımlanan ve yuvarlak bir baş ile ince bir kuyruktan oluşan modele uymaktaydı.
Luria 1943’te Delbrück ile birlikte bir yazı yayımlayarak o zamana değin yaygın olan görüşün tersine, virüsteki genetik maddede kalıcı değişimler oluştuğunu gösterdi. Ayrıca, faja dirençli bakterilerle faja duyarlı bakterilerin, aynı bakteri kültüründe bir arada bulunabilmesine bakterilerde değşinime (mutasyon) neden olan etkenlerin yol açtığını kanıtladı. 1945’te Hershey ile birlikte bakterilerdeki bu tür etkenlerin yanı sıra fajlarda da kendiliğinden değşinime neden olan etkenlerin bulunduğunu gösterdi.
General Virology (1953; Genel Viroloji) adlı bir ders kitabı yazan Luria 1959’da Massachusetts Teknoloji Enstitüsü’nde (MIT) öğretim üyesi oldu. 1974-85 arasında aynı okulda Kanser Araştırmaları Merkezi’nin yöneticiliğini yaptı. 1984’ten sonra Massachusetts’teki Cambridge’de önde gelen bir biyoteknoloji şirketinde çalıştı. Luria’nın Life: The Unfinished Experiment (1974; Yaşam: Bitmemiş Deney) adlı kitabı Ulusal Kitap Ödülü’nü kazanmıştır.
Akışkanlar mekaniğinin anlaşılmasında önemli katkıları olan, ısının mekanik eş degerini tam olarak saptayan ilk bilim adamı
