Witold Lutosławski, daha çok orkestra yapıtlarıyla tanınan Polonyalı besteci (d. 25 Ocak 1913, Varşova, Polonya, ö. 7 Şubat 1994, Varşova, Polonya).
Varşova Müzik Konservatuvarı’nda müzik kuramı ve kompozisyon öğrenimi, Varşova Üniversitesi’nde de matematik öğrenimi gördükten sonra Polonya’nın müzik yaşamında etkin bir rol üstlendi. İlk yapıtlarında gelenekçi bir üslup benimseyerek temelde alışılmış Batı tonalitesinin dışına çıkmadı; bazen de Polonya halk ezgilerinden yararlandı. Senfonik Çeşitlemeler (1938) ve iki piyano için Paganini’nin Bir Teması Üzerine Çeşitlemeler (1941) gibi kompozisyonlarında bu dönemde geleneksel biçimlere olan bağlılığını ortaya koydu.
Lutosławski, Cenaze Müziği (1958) adlı yapıtını üslubunda dönüm noktası olarak niteledi. Macar besteci Bela Bartok’un anısına yazdığı bu oniki ton çalışması 1959’da Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü’nün (UNESCO) Uluslararası Besteciler Kurulu tarafından ödüle değer bulundu. Bunu 1961 Venedik Festivali için yazdığı Venedik Oyunları izledi. Bu yapıtında Lutosławski, alışılmış efektlerin yanı sıra, ilk kez raslamsal (aleatory) yazıyı kullandı; çalgıcıya ya da yorumcuya çeşitli doğaçlama işlemlerinde görsel olarak yol gösterecek portesiz, değişik bir nota yazım sisteminden yararlandı.
Lutosławski’nin orkestra yapıtları dışında piyano parçaları, çocuk şarkıları, koro yapıtları ve bir yaylı çalgılar dörtlüsü (1964) vardır. 1955’te halk temalarına dayanan Orkestra için Konçerto’sunu bestelemesinin ardından bir devlet ödülüyle onurlandırılmıştır. Sonraki yapıtları arasında İkinci Senfoni (1967), Viyolonsel ve Orkestra İçin Konçerto (1970), 13 Yaylı Çalgı için Prelüdler ve Fügler (1972), Novelette (1979), ikili Konçerto (1980) ve Üçüncü Senfoni (1983) yer alır. Ülkesi dışında Avrupa ve ABD’de de çeşitli öğretim görevlerinde bulunan ve saygın kuruluşların üyeliğine kabul edilen Lutosławski çok sayıda büyük ödül kazanmıştır.
