Zeyniye, Zeynilik olarak da bilinir, Zeyneddin el-Hafi’nin kurduğu tarikat. Temelde Sühreverdiyenin yaklaşımına ve kurallarına bağlı kalan Zeyniye, Kuran’a ve Hz. Muhammed’in öngördüğü kurallara sıkı bağlılığı ilke edinir. Halvet, çile, zikir gibi tarikat yöntemlerinin de büyük önem taşıdığı Zeyniye, kurucusundan sonra halifeleri Abdurrahim bin Amir el-Metzifoni, Abdullatif bin Abdurrahman el-Makdisi, Kaşgarlı Hace Sadeddin ve Ahmed Semerkandi gibi halifeleri aracılığıyla Anadolu’ya kadar yayıldı. Anadolu’da Taceddin Ibrahim el-Karamani, Hacı Halife el-Kastamoni, Şeyh Vefa el-Konevi, Rüstem Halife-i Bursevi gibi şeyhlerce benimsendi. Özellikle I. Mehmed’in tarikata girmesinden sonra güç kazandı, II. Mehmed (Fatih) ve II. Bayezid dönemlerinde hızla yaygınlaştı. Bundan sonra gitgide etkisini yitirdi.
Mezopotamya’ya özgü, basamaklı piramit biçiminde tapınak kulesi
