Ziggurat

Ziggurat, Mezapotamya’ya özgü bir terimdir, Tanrıdağı anlamındadır. İÖ y. 2200’den İÖ 500’e değin Mezopotamya kentlerinde yapılmış basamaklı piramit biçiminde tapınak kulesi. Tuğladan yapılan ve iç boşluğu bulunmayan zigguratlar genellikle kare ya da dikdörtgen bir tabana otururdu.

Günümüze hiçbiri tam yüksekliğinde ulaşmamıştır. Tepesine üç kollu bir dış merdivenle ya da çevresinde dolanarak yükselen bir rampayla çıkılırsa da, bugün bilinen zigguratların hemen yarısında böyle bir çıkış yolu bulunamamıştır. Zigguratların çoğunun eğimli yan yüzeyleri ve terasları ağaç ve bodur bitkilerle yeşillendirilirdi. Babil’in Asma Bahçeleri adı da buradan kaynaklanmaktadır. En iyi korunmuş ziggurat Ur’dakidir (bugün Tel el-Mukayyer). En büyük örnek olan Elam’da Çoge Zanbil’deki zigguratın taban kenarı yaklaşık 110 m, yüksekliği ise 25 m’dir ve bu, tahmin edilen özgün yüksekliğinin yarısı bile değildir. Efsanevi Babil Kulesi’nin Babil’deki büyük Marduk Tapınağı’nın zigguratı olduğu sanılmaktadır.