Zoralım Yasaları, ABD İç Savaşı sırasında, Birlik’ten ayrılan eyaletlerdeki köleleri özgürleştirmek amacıyla çıkarılan yasalar (1861-64).
6 Ağustos 1861 tarihli 1. Zoralım Yasası, Birlik karşıtlarının mülklerine el koyma yetkisini tanıyor ve Konfederasyon Ordusu’nda çarpışan ya da askeri hizmet veren kölelerin efendilerine hizmet yükümlülüğünün sona erdiğini ilan ediyordu. Kölelik kurumunu korumak isteyen Kentucky ve Missouri gibi sınır eyaletlerini Birlik’ten ayrılmaya iteceği gerekçesiyle yasaya karşı çıkan Başkan A. Lincoln Kongre’ye, aşamalı olarak kölelere özgürlük veren eyaletlere tazminat ödenmesini öngören bir kararı kabul ettirdi. Ama sınır eyaletleri bu planı desteklemediler. Yasayı kölelerin azat edilmesi buyruğu biçiminde yorumlamaya çalışan John C. Frâmont ve David Hunter gibi generallerin görüşü Lincoln tarafından benimsenmedi.
17 Temmuz 1862’de çıkarılan 2. Zoralım Yasası aslında bir azat ilanıydı. Sivil ve asker Konfederasyon görevlilerine ait kölelerin “sonsuza değin özgür olduklarını” duyuran yasanın yürürlüğe konacağı alan, Birlik Ordusu’nun denetimine giren Güney topraklarıyla sınırlıydı. Lincoln bu kez de kölelik karşıtı önlemlerin sınır eyaletleri üzerindeki etkisinden kaygıya kapıldı ve bu eyaletleri, köleleri tazminat karşılığında aşamalı olarak azat etmeye söz vermeleri için zorladı.
Osmanlılarda kullanılan dirsek ucuyla orta parmak ucu arasındaki mesafeye denk düşen uzunluk ölçüsü birimi
Federal yönetim 12 Mart 1863 ve 2 Temmuz 1864’te ek önlemler getirdi. Bu yasalar Güney’i desteklemiş kayıp kişilerin mülklerine el konacağını bildiriyordu. Aynı dönemde Konfederasyon Kongresi de Birlik yanlılarının mülklerine uygulanacak zoralım yasaları çıkardı. Bununla birlikte savaş sırasında ve sonrasında her iki tarafın da el koyduğu toprak miktarı fazla olmadı. Güney’de hemen yalnızca köle sahiplerinin pamuklarına el kondu.
Daha sonra Özgürlük Bildirgesi’nin ilanı ve Anayasa’nın 13. Ek Maddesi’nin kabulü ile Güneyli köle sahipleri yaklaşık 2 milyar ABD Doları değerinde bir kayba uğradı.
