Lodovico Zacconi, Rönesans ve Barok dönemlerinin İtalyan bestecisi ve müzik teorisyeni (d. 11 Haziran 1555, Pesaro, ö. 23 Mart 1627, Firnzuola, Pesaro ).
Papaz olduktan sona Augustinusçu bir tarikata girdi. Tarikatın müzik yöneticiliğini üstlendiği Venedik’te Andrea Gabrieli’den ders aldı. 1585’te Arşidük Karl’ın çağrısı üzerine Viyana’ya gitti. 1592’de, Prattica di musica adlı yapıtının birinci bölümünü yayımladı ve bunu üç yıl önce yanında çalışmaya başladığı Bavyera dükü V. Wilhelm’e adadı. 1596’da İtalya’ya döndü. 1622’de de Venedik’te incelemesinin ikinci bölümünü yayımladı.
saksofoncuların başkanı
Zacconi yapıtında Rönesasn müziğinin kuram ve uygulamalarını duru bir üslupla, yetkin ve kapsamlı biçimde özetler. Kuramsal konuları ele alış biçimi kitabını uygulama açısından da önemli kılar. Özellikle dönemindeki çalgıların yapım özellikleri, ses alanları ve kullanılış biçimleri konusundaki betimlemeleri ile doğaçlamaya dayalı süslemelerle ilgili görüşleri çağdaş araştırmacı ve icracılar için değer taşır. Zacconi’nin besteleri arasında org için bir dizi ricercare ve dört kitapta toplanmış kanonları sayılabilir. Kendini müzikçi, ressam ve şair olarak tanımladığı otobiyografisi (1926) Bologna’daki Müzik Okulu’nda mevcuttur.
